Kobiety są jak torebki z herbatą.
Nigdy nie wiesz, jak silne są, dopóki nie umieścisz ich w gorącej wodzie.
Eleanor Roosevelt

Forum Narzędziowe OBERON, które właśnie Państwo czytacie, w tym roku obchodzi swoje dwudziestolecie. To jubileuszowe wydanie przygotowaliśmy z myślą o targach INNOFORM, a że targi odbywają się w przededniu święta Dnia Kobiet, to chcielibyśmy właśnie Panie pracujące w branży, uważanej za „męską”, uhonorować w tym artykule.

Od zarania dziejów to mężczyźni byli przygotowywani do walki, prowadzenia interesów i wykonywania rzemiosł. Rola kobiet była zupełnie inna. Jako żony oraz matki, sprawowały władzę zza kulis. Na przestrzeni wieków sytuacja powoli się zmieniała i kobiety pojawiały się w takich zawodach, o których kiedyś mogłyby tylko pomarzyć.

Z racji tego, że tematyka naszego Forum dotyczy materiałów używanych w narzędziowniach, trafiamy do firm zajmujących się obróbką stali narzędziowej, produkcją form wtryskowych czy sprzedażą maszyn i urządzeń. Środowisko branżowe nadal jest zdominowane, jeśli chodzi o zatrudnienie, przez płeć męską. Życie najdobitniej udowadnia jednak, iż Panie doskonale odnajdują się w branży obróbki stali narzędziowej. Dlatego artykuł ten dedykujemy kobietom, które codziennie udowadniają, iż „płeć piękna”, dzięki swej sile, zdolnościom i determinacji z powodzeniem odnosi sukcesy w tej branży, przy okazji wnosząc do niej powiew świeżości jak i wdzięku. Poniżej zaś przedstawiamy kilka Pań, których szerokie spektrum wykonywanych zawodów najtrafniej to ilustruje.

FOT. ADOBESTOCK

RICHO Polska – Pani Agnieszka Pawlicka, współwłaściciel firmy

Firma RICHO POLSKA oferuje szeroki wachlarz obrabiarek CNC. Pani wraz mężem prowadzi tę firmę. Proszę powiedzieć ile to już lat firma RICHO istnieje w branży?

- RICHO Polska istnieje na rynku 11 lat, obchodziliśmy 10-tą rocznicę założenia firmy w listopadzie ubiegłego roku. Od początku oferujemy obrabiarki dedykowane obróbce skrawaniem, wyłącznie CNC. W ofercie mamy tokarki, frezarki, wytaczarki, automaty tokarskie, tokarki karuzelowe oraz różne rodzaje szlifierek. Od 4 lat świadczymy także usługi toczenia i frezowania, a od kilku tygodni także wytaczania.

Podczas jednej z rozmów, które przeprowadziłyśmy na targach, wspomniała Pani, że ukończyła studia techniczne. Jaki to był kierunek?

- Ukończyłam Zarządzanie Inżynierią Produkcji na Wydziale Mechanicznym Politechniki Wrocławskiej.

Co sprawiło, że wybrała Pani ten, a nie inny kierunek studiów? Wydaje mi się, że profil studiów, który Pani wybrała, to jednak bardziej męska branża.

- Od dziecka interesowałam się co jak powstaje, niestety nie było jeszcze wtedy programów typu „Polak potrafi”. Studia techniczne dawały gwarancję ciekawej pracy i tak faktycznie jest. Co do męskiej branży na moim kierunku, siły żeńskie i męskie były wyrównane, ale na Mechanice i Budowie Maszyn byli sami panowie.

Czy uważa Pani, że w czasach takiego postępu technologicznego jak obecnie, studia techniczne dobrze przygotują do zawodu?

- Tak, jednak trzeba swą wiedzę poszerzać. Szkoła daje bazę, a doświadczenie i tak zdobywamy później w czasie pracy. To prawda, że tempo postępu technologicznego jest niesamowite, to jednak dotyczy też innych branż. Dla mnie osobiście to wielka frajda, że na rynku pojawiają się nowe rozwiązania.

Państwa firma bardzo często wystawia się na targach branżowych. W branży obrabiarkowej dominują jednak mężczyźni. Czy przełamując stereotypy o obecności w branży, spotyka się Pani z dużym zaskoczenie swoich rozmówców?

- Spotykam się coraz częściej z Paniami, a ze strony Panów doświadczam samych pozytywnych gestów, sporo też się od Panów uczę. Serdecznie z tego miejsca pozdrawiam Kolegów ze studiów i z pracy.

Pani Agnieszko, dużo się mówi obecnie o spowolnieniu gospodarczym. Czy w swojej firmie zauważyliście spadek zainteresowania obrabiarkami?

- My też o spowolnieniu słyszymy, jednak jako mała firma nie doświadczamy tego tak bardzo jak nasi duzi konkurenci. Pamiętam spowolnienie gospodarcze z 2008 roku i jes tem dobrej myśli. Trzeba po prostu solidnie robić swoje i skupić się na wartości dostarczanej klientom.

Czego mogę Pani życzyć na przyszłość?

- Zdrowia i szczęścia :)

Fabryka Narzędzi "SKRAWPOL" – Pani Agnieszka Turoń, inżynier, technolog

Dziękuję, że zgodziła się Pani porozmawiać z nami. Proszę powiedzieć od ilu lat pracuje Pani w firmie oraz czym się Pani zajmuje?

- W firmie pracuję od ponad 6 lat, jestem technologiem konstruktorem i w ramach tego stanowiska przyjmuję zamówienia, przygotowuję dokumentację (rysunki klienta lub przygotowane w naszej firmie, oraz technologie wykonania), która jest przekazywana na produkcję, dobieram materiały z jakich będą wykonane dane elementy oraz wyjaśniam ewentualne niejasności z klientem, zarówno w procesie przygotowania zamówienia do produkcji, jak i później jeśli podczas wykonania pojawi się jakiś problem. Prócz tego zajmuję się zaopatrzeniem - zamawiam materiał, ale również narzędzia skrawające czy pomiarowe, poza tym artykuły biurowe, odzież roboczą, itp. Jestem administratorem systemu informatycznego, który współtworzyłam wraz z informatykami, a którzy to pisali na nasze zamówienie. Zajmuję się również kwestiami informatycznymi, doborem sprzętu komputerowego, instalacją oprogramowania, naprawą komputerów w firmie. Jestem także odpowiedzialna za kadry, plany urlopów, rozliczanie czasu pracy. Do mnie nalezy także opieka nad finansami firmy, kasą firmową, wpisywanie faktur do zestawień, itp.. Organizuję również wysyłki zamówień - zlecanie odbioru przesyłek, pakowanie. Obsługuję też laser do znakowania.

Strasznie tego dużo i to wszystko w osiem godzin pracy?! Pani Agnieszko pracuje Pani jako technolog w firmie, proszę powiedzieć co spowodowało, że wybrała Pani pracę akurat na tym stanowisku?

- Zawsze bliższe były mi nauki ścisłe niż humanistyczne. Oczywiście planów i pomysłów na przyszłość było wiele. Zainteresowałam się produkcją przemysłową w momencie, kiedy na okres wakacji zaczęłam pracę na produkcji. Uznałam, że jest to ciekawy temat i do tego przyszłościowy. Początkowo chciałam pójść bardziej w kierunku kontroli jakości, czym również na swojej drodze zawodowej się zajmowałam, ale kiedy trafiłam na staż do działu technicznego zrozumiałam, że wolałabym zostać technologiem.

Firma SKRAWPOL specjalizuje się między innymi w produkcji narzędzi skrawających. Czy przed rozpoczęciem pracy w firmie kształciła się Pani w tym kierunku?

- Kiedy zaczynałam pracę w firmie Skrawpol byłam świeżo po studiach inżynierskich na kierunku Zarządzanie i Inżynieria Produkcji. Później, w trakcie pracy w tej firmie, podjęłam studia magisterskie, również na tym kierunku.

Pracuje Pani już od wielu lat na tym stanowisku. Z jakimi problemami musiała się Pan i zmierzyć na początku swojej pracy?

- Na początku nie pracowałam jako technolog. Zostałam przyjęta do pracy w charakterze pracownika biurowego. Przeszłam w zasadzie przez wszystkie stanowiska, jakie mamy w naszej firmie: pracownika biurowego zajmującego się kadrami i zaopatrzeniem, później zajmowałam się również kontrolą jakości, następnie zostałam technologiem i przez jakiś czas zajmowałam się również zarządzaniem halą produkcyjną.
Największa trudność to przede wszystkim praktyczny brak możliwości pracy na maszynach, co powoduje, że wiele zagadnień praktycznych, które są dla operatorów oczywiste, dla osób, które nie pracują na maszynach, nie są tak proste. Stąd też było kilka tematów i zagadnień, z którymi zapoznawałam się w praktyce, niejako ucząc się na błędach i licząc na pomoc kolegów, którzy wyjaśniali mi nieznane szczegóły.

Często mówi się, że kobietom jest łatwiej w życiu. Czy uważa Pani, że to prawda? Czy faktycznie tak jest, iż nam dzięki empatii i intuicji jest łatwiej nawiązać kontakt, tak z klientami jak i współpracownikami?

- Wszystko jest względne i zależy od danej osoby. Uważam, że w tym zawodzie kobietom nie jest łatwiej, a wręcz mogą napotkać na trudności. Często wciąż muszą udowadniać, że nie ustępują pod względem wiedzy i umiejętności mężczyznom, choć to się zmienia i spotykam coraz więcej kobiet na stanowiskach inżyniera procesu czy w kontroli jakości, z którymi mam kontakt w ramach swojej pracy.
Co do nawiązywania kontaktów nie uważam, że to tylko kwestia płci. Są osoby zarówno mężczyźni, jak i kobiety, które potrafią w momencie nawiązać kontakt z klientem, a są także introwertycy, którym zajmuje więcej czasu, by nawiązać relacje z innymi osobami.

A czego życzyłaby Pani kobietom w branży?

- Kobietom w branży życzyłabym przede wszystkim wiary w swoje możliwości, pewności siebie oraz sukcesów w życiu zawodowym.

RADMOR – Pani Katarzyna Ostrowska, konstruktor urządzeń mechanicznych

Pani Katarzyno, pracuje Pani w firmie RADMOR jako konstruktor. Firma jest producentem wysoce niezawodnych urządzeń łączności dla wojska oraz służb cywilnych i należy do największego prywatnego koncernu sektora obronnego. Czy może Pani powiedzieć na czym polega Pani praca w firmie?

- Moja praca w firmie wiąże się głównie z opracowywaniem nowoczesnych rozwiązań konstrukcyjnych dla urządzeń elektronicznych. Nie jest to związane jedynie z zapewnieniem odpowiedniego wyglądu, ale głównie z zagwarantowaniem niezawodności działania produktu w różnych warunkach. Poza samym procesem projektowania, który wiąże się z pracą kreatywną, znajomością norm i procedur oraz pracą w zespole, zajmuję się również tworzeniem dokumentacji technicznej, nadzorem nad wykonywaniem zaprojektowanych części, a także ciągłym poszukiwaniem nowych rozwiązań konstrukcyjnych i technologicznych. Od pewnego czasu interesuję się również tematem zarządzania projektami, co doprowadziło mnie do podjęcia studiów podyplomowych w tym kierunku oraz do rozpoczęcia prowadzenia jednego z projektów.

Zawód konstruktora wymaga wiedzy teoretycznej i zdolności praktycznych. Co w pracy, którą Pani wykonuje jest największym wyzwaniem?

- Jako kobieta, miałam przed sobą wiele wyzwań do tej pory, mimo iż mój staż pracy nie jest długi. Niektóre z nich były związane z wiarą we własne możliwości w branży zdominowanej przez mężczyzn, a inne z pokonywaniem stereotypów. Bardzo lubię wyzwania, uważam, że kreują one niesamowite doświadczenia. Nawet, jeśli nie wszystkim uda się podołać, warto próbować. Zarówno wiedza teoretyczna jak i praktyczna są niezbędne do pracy na moim stanowisku, ponieważ każde nowo zaprojektowane urządzenie musi zostać również pierwotnie złożone przez jego konstruktora.

Co jest dla Pani największym źródłem satysfakcji w Pani zawodzie?

- Największą satysfakcję sprawia mi możliwość ciągłego rozwoju, a także świadomość bycia prekursorką na stanowisku dotychczas zajmowanym jedynie przez mężczyzn w mojej firmie. Poza tym, ogromną radość sprawia mi widok materialnego wyrobu, którego obraz powstał w mojej głowie.

W branży zdominowanej przez mężczyzn kobieta-konstruktor to niecodzienny widok. Dziewczynki w dzieciństwie chcą być księżniczkami. Życie jednak te marzenia weryfikuje i okazuje się, że księżniczka z wieży musi oswobodzić się sama, bo książęta na ogół niewiele o tych planach wiedzą. A jakie marzenia miała Pani, jako mała dziewczynka?

- Przyznam szczerze, że na przestrzeni lat moje plany co do tego kim będę ulegały bardzo częstym zmianom. Niewiele jednak wskazywało na to, żebym miała iść w kierunku inżynierii. Jako mała dziewczynka bardzo lubiłam się sama uczyć, przez co mając 4 lata potrafiłam już płynnie czytać. Poza tym uwielbiałam opiekować się zwierzętami i przez długi czas marzyłam o psie. Prócz lalek wśród moich zabawek znajdowały się jednak samochodziki i klocki lego. Marzeniem, które chyba utrzymywało się najdłużej w moim życiu, było to o zostaniu lekarzem. To, co zadecydowało o wyborze takiej, a nie innej ścieżki życiowej było związane jednak z możliwością rozwoju na wielu różnych płaszczyznach – od pracy z ludźmi, przez możliwość dania upustu swej kreatywności, aż po myślenie logiczne. Uważam, że w dzisiejszych czasach pragnienia na temat bycia księżniczką zdecydowanie lepiej zastąpić dążeniem do bycia niezależną osobą.

Pani Katarzyno, proszę nam zdradzić czy zawód, który Pani wykonuje i umiejętności techniczne, które w związku z tym Pani posiada, mają odbicie w Pani życiu prywatnym?

- Owszem, często zdarza mi się nie wychodzić z roli inżyniera po powrocie do domu. Czasami jest to związane z naprawą bądź złożeniem jakiejś rzeczy, choć przyznam szczerze, że wolę to zostawiać mojemu Tacie, który jest specjalistą w tej dziedzinie. Oczywiście ma to swoje plusy i minusy. Nieraz ciężko jest mi oddać pewne rzeczy w czyjeś ręce, nawet jeżeli chodzi o prowadzenie samochodu lub ustalanie planu dnia, ale też zdarza mi się zastanawiać nad tym, w jaki sposób powstała jakaś konstrukcja mechaniczna, zamiast cieszyć się czasem wolnym. Natomiast jeśli chodzi o wymianę lub dobór j akiejś części mechanicznej, nie stanowi to dla mnie żadnego problemu.

Dziękując za rozmowę chciałabym zapytać czego życzy Pani k oleżankom z branży?

- Przede wszystkim odwagi do tego, by próbować swoich sił na różnych stanowiskach wbrew stereotypom oraz wiary we własne możliwości.

CUT STEEL Piotr Siwak – Pani Patrycja Wawrzyniak, operator obrabiarek skrawających

Pani Patrycjo, odwiedziłam wiele firm, które mają narzędziownie, a w niej obrabiarki CNC i przyznam, że nie spotkałam się z sytuacją, aby operatorem maszyny była kobieta. Nie wiem, czy to jakieś stereotypy, czy inny powód, ale kobiety raczej nie są zatrudniane na takich stanowiskach. Pani jest niewątpliwie wyjątkiem. Proszę zdradzić jak to się stało, że zajmuje Pani takie właśnie stanowisko?

- To prawda, kobiety nie są raczej zatrudniane na stanowiskach operatorów CNC. Wydaje mi się jednak, że same nie chcą wykonywać takiej pracy, bądź szef nie wierzy w ich możliwości. Z pewnością czują strach przed takimi dużymi maszynami, zresztą ze mną nie było inaczej. Jest to dość specyficzna i trudna praca, wymaga skupienia, przewidywania, znajomości pewnych zasad i narzędzi. Stwierdziłam jednak, że w życiu trzeba próbować wszystkiego. Chciałam się sprawdzić. Nie ukrywam, iż sytuacja rodzinna również przyczyniła się do decyzji podjęcia tej pracy.

Jak długo pracuje Pani jako operator maszyn?

- To już będzie ponad 3 lata, jak pracuje w firmie Usługi Ślusarskie - Cut Steel. Przez pierwsze 4 miesiące moja praca polegała na przekładaniu detali, włączaniu przycisków start - stop i sprawdzaniu wymiarów, czy są zgodne z rysunkiem technicznym. Po pewnym czasie stało się to już dla mnie nudne i zaczęłam podpatrywać kolegę, jak wprowadza rożne korekty, by później móc sama ich dokonywać. Kierownik widząc, że angażuje się, zaczął dostrzegać we mnie potencjał i poświęcał mi więcej uwagi tłumacząc podstawy działania maszyny CNC. To właśnie dzięki kierownikowi, po upływie niemalże roku, stałam się prawdziwym operatorem obrabiarek skrawających.

Dziewczynki, kiedy są małe zwykle marzą o byciu księżniczką lub lekarką. Proszę powiedzieć, jak doszło do obrania przez Panią tej ścieżki kariery? Splot przypadkowych zdarzeń czy raczej droga obrana z premedytacją?

- Myślę, że dziewczynki mają różne marzenia, ale życie pisze własne scenariusze. Chciałam po prostu pracować. Tak naprawdę to nigdy nie sądziłam, że będę pracować przy maszynie, o istnieniu której wcześniej nie wiedziałam. To był zupełny przypadek.

Praca operatora CNC nie jest łatwa. Trzeba wielu lat, aby zdobyć wiedzę, nie mówiąc już o pisaniu programów. Czy podejmując pracę na stanowisku operatora obrabiarek skrawających zdobywała Pani wcześniej w tym kierunku jakąś wiedzę czy praktyki?

- Nie posiadałam wcześniej żadnej wiedzy na temat obrabiarek skrawających. Podejmując tę pracę powtarzałam sobie słowa szefa ,,to fajna i przyjemna praca''. Dziś mogę powiedzieć, że miał racje. A co do praktyk, hmm nie wiem, czy to można zaliczyć jako praktyki, ale gdy mam wolny czas, a mój mąż jest w swoim warsztacie, to chętnie idę mu pomóc w drobnych czynnościach. Muszę się pochwalić, że jeszcze nie zdarzyło mi się, by narzekał na moją pomoc. To właśnie dzięki mężowi nie bałam s ię podjąć pracy na takim stanowisku.

Z jakimi trudnościami musiała się Pan i zmierzyć na początku swojej pracy?

- Oj na początku musiałam przełamać lęk. Czułam ogromny respekt do maszyny - ta maszyna ma przecież tyle przycisków i jak tu się nie pomylić. Na szczęście kierownik udzielał mi wielu cennych wskazówek. Notowałam w zeszycie co ważniejsze informacje, do których wracam w chwili, gdy nie mam do czegoś pewności. Na początku kiedy zaczynałam pracę operatora CNC, dobieranie odpowiednich parametrów do poszczególnych materiałów, czy narzędzi nie było dla mnie czymś łatwym. W tej chwili nie mam j uż z tym problemów.

Dziękując za rozmowę chciałabym zapytać cz ego życzy Pani koleżankom z branży?

- Przede wszystkim życzę pewności siebie. By nie zniechęcały się po porażkach, które są nieuniknione. Nie ma tak, że wszystko wychodzi za pierwszym podejściem. Porażki trzeba uznawać jako naukę na przyszłość. Gdy mi się coś nie udawało, koledzy z pracy powtarzali "nie myli się ten co nic nie robi'' . Pamiętajcie: trening czyni mistrza!

Zdajemy sobię sprawę, że Pań pracujących na takich samych bądź innych, podobnych stanowiskach, jest o wiele więcej, jednak nie sposób do każdej dotrzeć i choć chwilę porozmawiać o pracy i przygodach z nią związanych.

Paniom, które zdecydowała się o sobie opowiedzieć, bardzo dziękujemy i życzymi wszelkiej pomyślności w życiu zawodowym oraz oczywiście osobistym. Pamiętajcie, jesteście dla nas wzorem w dążeniu do celu oraz w wykazanej odwadze. Łamcie stereotypy dalej. Kobiety są silne, i tak jak cytowano na wstępie artykułu - wydają się być kruche, ale swoję siłę pokazują w momencie, kiedy to jest od nich wymagane.

Edyta Lewicka, Jan Dyrda